تأثیر قدرت نرم در دیپلماسی عمومی ایران امریکا پس از جنگ سرد

عصر اطلاعات و روند جهانی شدن باعث تحول و جابجایی قدرت شده است به صورتی که گفتمان اجتماعی قدرت از اهمیت زیادی برخوردار شده است . مطابق این گفتمان فقط ابزارهای اعمال قدرت مورد بازنگری و اصلاح کارکرد قرار نمی گیرد ، بلکه منابع قدرت نیز متحول شده و قدرت از درون جامعه می جوشد. از این رو قدرت نرم بر خواستگاه های اجتماعی قدرت مانند اعتماد و اعتبار مولد قدرت می باشد و قدرت سخت در صورتی که از پشتوانه و سرمایه اجتماعی بالایی برخوردار باشد ،تاثیر گذار خواهد بود. به هر حال در عصر اطلاعات مزیت های جمعی به طور فزاینده ای در حال اهمیت است و جوامعی که توانایی همکاری با دوستان و متحدان خود را داشته باشد ممکن است نسبت به رقبای خود مزیت رقابتی بدست آورد.این امر اهمیت قدرت نرم را افزایش داده است اما این به معنای عدم اهمیت قدرت نظامی سخت در سیاست بین الملل نمی باشد و به عبارتی قدرت سخت و نرم در ارتباط باهم هستند. آمریکا به عنوان هژمون جهانی پس از جنگ سرد به ویژه با تاکید نومحافظه کاران به هژمونی خیرخواهانه برابر اعمال قدرت سخت نظامی برای اهداف سیاست خارجی تاکید دارند.آنچه که در جنگ عراق شاهد بودیم آن بود که قدرت نرم آمریکا زایل گردید.سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آمریکا برای تداوم هژمونی خود به چه ابزارهایی برای رسیدن به این هدف نیازمند است؟ به نظر می رسد امریکا در راستای تداوم هژمونی خود در عرصه بین الملل دچار چالش های جدی شده باشد که گذر از این چالش ها تنها با تمسک به آموزه ها و مولفه های قدرت امکان پذیر خواهد بود. دیپلماسی عمومی به عنوان یکی از ارکان و مولفه های مهم قدرت نرم که در نظریه های این حوزه به آن پرداخته شده است ، از جمله ابزاری است که سیاست خارجی آمریکا ،بهره برداری ازآْن را در دستور کار خود قرار داده و حمایت از نهادها و سازمان های مردم نهاد در موضوعات گوناگون را می توان در این راهبرد ارزیابی نمود.